xoves, xullo 20, 2006

Locas



Cando un pensa no cómic independente norteamericano véñenselle á cabeza nomes como Crumb, Sheldon, Clowes ou Burns, autores de trazo feísta e vocación transgresora. De aí que, a primeira vista, unha obra como Locas de Jaime Hernández pareza non encaixar exactamente nesa categoría. O estilo gráfico de Hernández é, nese senso, oposto ó dos anteriores: sinxelo, proporcionado e limpo, disposto nunha organización de páxina na que a orde e o equilibrio non deixan espazo para a experimentación ou o rupturismo. A representación gráfica das “tolas” ás que fai referencia o título (mecánicas, punkettes, campionas de loita libre…) lembra, nunha curiosa inversión, ás candorosas pin-ups ou ás estrelas femininas do cine dos anos 50.

Esa harmonía visual contrasta co caos argumental que preside a obra: dinosauros, vehículos futuristas, loitadoras, superheroínas, diaños, territorios fronteirizos, elementos de comedia teen, de pulps, de ciencia ficción… Todas estas compoñentes son tratadas con contención e naturalidade, evitando caer no puro absurdo ou nun rupturismo vacuo, e dando lugar a un resultado paradoxalmente coherente. Contempladas en conxunto, as historias de Hernández adquiren sentido completo e amosan a uns personaxes interesantes, ben definidos e, por enriba de todo, entranables.

O característico de Hernández non é, xa que logo, a súa vontade rupturista, senón a indiscutible liberdade con que desenvolve a súa obra. E é probablemente esa independencia creativa a que permite que hoxe, cando xa pasaron máis de vinte anos dende a súa creación, as historias que compoñen este volume que agora edita meritoriamente La Cúpula, conserven a súa frescura orixinal e poidamos empezar a pensar nelas e no seu autor como clásicos contemporáneos.

mércores, xullo 12, 2006

Queen & Country: Confidencial



Greg Rucka, autor e creador da serie Queen & Country, aborda nos tres primeiros números do spin off Q&C: Confidencial o pasado dun dos personaxes principais da mesma, Paul Crocker. Trátase dunha trama ambientada no Berlín oriental antes da caída do telón de aceiro e protagonizada por un Crocker recén casado e que daquela exercía como monitor, isto é, o cargo que na actualidade ocupa a protagonista principal da serie, Tara Chace.

O certo é que, considerando a traxectoria da serie principal e o magnífico punto de calidade no que ésta se atopa, non é de estrañar que o tomo que nos ocupa resulte un tanto decepcionante. A historia semella sinxela de máis e o seu interese parece estribar no intento de definir mellor ó personaxe de Paul Crocker, amosándonolo na súa mocedade e no evocador escenario que constitúe a capital alemana nos derradeiros anos da guerra fría.

Cómpre sinalar o bó labor de Brian Hurtt no apartado gráfico, especialmente no tocante á reproducción de paisaxes berlinesas. Igualmente, as páxinas que conteñen escenas de acción (sobranceiramente as persecucións en coche) traslucen unha planificación consistente e unha loubable limpeza narrativa. Malia o anterior, insisto en que o seu estilo pouco realista non me parece o máis axeitado para esta serie.

mércores, xullo 05, 2006

Viúva Negra: volta a casa



Penso que a orixe histórica da Viúva Negra, vencellada á guerra fría e á propaganda antisoviética dos EEUU, dota ó personaxe dun encanto incuestionable ó tempo que proporciona un eido temático que pode e merece ser explorado. Sen embargo, coido que as escasas e curtas oportunidades que ata agora se lle deron ó personaxe non estiveron nunca á altura do mesmo, por máis que o feito de que periódicamente xurdan proxectos que o teñen como protagonista demostra que éste conserva aínda boa parte do seu potencial.

Panini ven de editar o tomo Volta a casa (Hogar dulce hogar en castelán), recopilación dos seis números que compoñen a penúltima miniserie adicada á Viuva Negra. Os guións corren a cargo do novelista, Richard K. Morgan, que constrúe unha correcta trama de espionaxe que conduce a Natasha Romanov á súa Moscova de orixe e a través da cal se pretende clarexar algúns aspectos do seu pasado. O certo é que nen o argumento resulta especialmente inspirado, nen as revelacións que contén teñen excesivo alcance. Pola contra, o guión acusa un dos defectos máis obvios cando se pretende dar un tono adulto a un cómic superheroico: episodios de violencia excesiva e inxustificada que non encaixan coa psicoloxía do personaxe e entroncan cos ridículos esquemas do peor cómic noventeiro.

No apartado gráfico déixase sentir a presenza de Bill Sienkiewicz, que ilustra o primeiro número e entinta os lápices de Goran Parlov nos seguintes. As poucas ocasións en que podemos disfrutar do traballo do primeiro non deben escurecer o bo labor do segundo, eficaz, narrativamente intachable e en perfecta sontonía co seu entintador. Cómpre salientar igualmente as estupendas portadas de Greg Land.

O éxito desta miniserie nos USA fixo que se lle encargara ó seu guionista unha nova miniserie, titulada The things they say about her, ilustrada por Sean Phillips e, de novo, Bill Sienkiewicz.