Agora que abundan as adaptacións do cómic ó cine, non deixa de resultarme estraño que non exista un proxecto para levar Y, o último home ó celuloide. Se atendemos tanto ós textos que se adaptan como ás películas que resultan, parece bastante obvio que a calidade non é unha preocupación fundamental para os que se adican a esta actividade. A serie creada por Brian K. Vaughan non só destaca polo seu nivel de excelencia, senón que ofrece unha estructura típicamente cinematográfica, o que facilitaría notablemente unha eventual adaptación. En calquera caso, só manifesto a miña curiosidade ó respecto; que tal adaptación se leve a cabo algún día é algo que non me preocupa en absoluto. A magnífica historia tecida por Vaughan, en colaboración esencialmente con Pia Guerra, merece aprecio de seu, independentemente de que chame ou non a atención dos productores de Hollywood.
Planeta ven de publicar o seu primeiro tomo desta serie, contendo os números 18 a 23 da serie orixinal americana (lembremos que os números anteriores foron publicados en tomos por Norma). Para quen non coñeza a serie, ésta parte dunha premisa de ciencia ficción clásica: a morte repentina e non explicada de todos os varóns e animais macho do planeta e a insólita supervivencia dun mozo chamado Yorick e o seu mono Ampersand. De aí arranca unha trama que leva ó protagonista a comezar unha viaxe cara a Australia, na procura da súa moza, e durante a cal se vai presentando a dificultosa reestructuración da sociedade (feminina) trala catástrofe.
O presente tomo recolle dous arcos argumentais. No primeiro, titulado Palabra clave, Yorick vese sometido por unha muller a un episodio de dominación sadomasoquista. Que se aproveite o incidente para afondar na personalidade de Yorick e extraer algunhas conclusións acerca da súa identidade (especialmente da súa identidade sexual) non deixa de semellar unha mera excusa. Prima, pola contra, a compoñente morbosa do encontro, sendo o arco un dos máis frouxos de toda a serie. Non así o segundo arco que contén o tomo, titulado O bloqueo das viúvas, no que Yorick reanuda a súa viaxe en compaña da axente 355 e a doutora Mann, e que ven a recuperar o interese habitual da serie.
Os tres primeiros números do tomo contan con Pia Guerra na parte gráfica. Esta artista debuxou prácticamente todos os números da serie desde o seu inicio ata este punto, sendo patente a súa evolución neste tempo. A un maior dominio da figura humana cómpre engadir unha notable mellora na expresión emocional dos rostros. Perdura, ainda así, o que é o seu defecto principal: o estatismo das figuras, a súa falta de vida e a dificultade para transmitir sensación de movemento. Os restantes números son debuxados por un discreto Goran Parlov, máis vistoso se cadra no retrato de personaxes, pero limitado no deseño de fondos e na súa capacidade narrativa.
Anque pareza unha contradicción, como seguidor entusiasta que son desta serie, o meu desexo fundamental é que chegue axiña á súa conclusión. E é que, se ata o de agora o nivel de calidade se mantivo, non deixa de ser certo que a prolongación excesiva de calquera historia tende a resultar negativa. E é evidente que esta trama non foi deseñada para durar eternamente. En calquera caso, eu xa estou desexando que Planeta siga coa publicación da serie.
Planeta ven de publicar o seu primeiro tomo desta serie, contendo os números 18 a 23 da serie orixinal americana (lembremos que os números anteriores foron publicados en tomos por Norma). Para quen non coñeza a serie, ésta parte dunha premisa de ciencia ficción clásica: a morte repentina e non explicada de todos os varóns e animais macho do planeta e a insólita supervivencia dun mozo chamado Yorick e o seu mono Ampersand. De aí arranca unha trama que leva ó protagonista a comezar unha viaxe cara a Australia, na procura da súa moza, e durante a cal se vai presentando a dificultosa reestructuración da sociedade (feminina) trala catástrofe.
O presente tomo recolle dous arcos argumentais. No primeiro, titulado Palabra clave, Yorick vese sometido por unha muller a un episodio de dominación sadomasoquista. Que se aproveite o incidente para afondar na personalidade de Yorick e extraer algunhas conclusións acerca da súa identidade (especialmente da súa identidade sexual) non deixa de semellar unha mera excusa. Prima, pola contra, a compoñente morbosa do encontro, sendo o arco un dos máis frouxos de toda a serie. Non así o segundo arco que contén o tomo, titulado O bloqueo das viúvas, no que Yorick reanuda a súa viaxe en compaña da axente 355 e a doutora Mann, e que ven a recuperar o interese habitual da serie.
Os tres primeiros números do tomo contan con Pia Guerra na parte gráfica. Esta artista debuxou prácticamente todos os números da serie desde o seu inicio ata este punto, sendo patente a súa evolución neste tempo. A un maior dominio da figura humana cómpre engadir unha notable mellora na expresión emocional dos rostros. Perdura, ainda así, o que é o seu defecto principal: o estatismo das figuras, a súa falta de vida e a dificultade para transmitir sensación de movemento. Os restantes números son debuxados por un discreto Goran Parlov, máis vistoso se cadra no retrato de personaxes, pero limitado no deseño de fondos e na súa capacidade narrativa.
Anque pareza unha contradicción, como seguidor entusiasta que son desta serie, o meu desexo fundamental é que chegue axiña á súa conclusión. E é que, se ata o de agora o nivel de calidade se mantivo, non deixa de ser certo que a prolongación excesiva de calquera historia tende a resultar negativa. E é evidente que esta trama non foi deseñada para durar eternamente. En calquera caso, eu xa estou desexando que Planeta siga coa publicación da serie.
Ningún comentario:
Publicar un comentario