Will Eisner e Frank Miller poden ser autores semellantes en certos aspectos, pero penso o que predomina entre ambos son as diferencias: pertencen a dúas xeracións diferentes e arredadas, teñen un estilo gráfico ben diferenciado e os seus intereses temáticos en pouco se asemellan. É precisamente esa lonxanía a que fai interesante un libro como este Eisner/Miller, que non é, como sinala o subtítulo, unha entrevista entre ambos autores (cando menos non unha entrevista no sentido en que habitualmente se emprega) senón a transcripción dun longo diálogo no que abordan temas diversos.
Os asuntos tratados ó longo das perto de 400 páxinas do volume son moitos e variados, ainda que se pon máis enfase no aspecto profesional da súa actividade que no puramente artístico. Así, é máis o espacio adicado ó intercambio de pareceres entre Miller e Eisner sobre o mundo da edición, o funcionamento das editoriais, dos estudios de artistas, sobre a relación do cómic co cine, sobre a censura, sobre técnica artística, etc., que o adicado a falaren das sús propias creacións.
Por proximidade xeracional e afinidade artística, un adoita a estar máis próximo ós plantexamentos de Miller. Sen embargo, o contrapunto de Eisner adoita resultar interesante nos máis dos casos, precisamente por aportar unha visión distanciada e paradóxicamente novedosa. Podería dicirse que, aportando un enfoque histórico, as opinións de Eisner veñen a matizar as percepcións dun Miller máis achegado á realidade actual.
Chama especialmente a atención a diferente visión que ambos amosan acerca da censura no cómic. A publicación da “Seducción do inocente” de Fredric Wertham, supuso a traslación do maccarthismo ó mundo da historieta americana e concluiu coa instauración da censura corporativa que supuña o Comics Code (inhabilitado de feito hai apenas uns anos). Miller mantén ó respecto posicións radicais, de repulsa e condena fronte a quen promoveu e apoiou aquelas actitudes. A postura de Eisner, que viviu e se viu afectado por aqueles feitos, ainda coincidindo na repulsa, resulta máis matizada e comprensiva.
Malia que o libro pode resultar demasiado extenso e un tanto repetitivo, a súa lectura proporciona abundante información sobre as técnicas gráficas que ambos autores empregan, o seu labor como homes de negocios ou as súas opinións sobre a relación entre cómic e cinema (imposible non estar dacordo coa posición de Miller, que denuncia o complexo de inferioridade e o servilismo fronte a Hollywood dos autores de cómic). E en calquera caso, sempre se poden atopar perlas como esta frase de Frank Miller: “hai un momento no que tes catorce anos, colles a túa navalla e tallas unha esvástica no pupitre do teu colexio. ¡Todd McFarlane entende ese tipo de mentalidade!”.
Os asuntos tratados ó longo das perto de 400 páxinas do volume son moitos e variados, ainda que se pon máis enfase no aspecto profesional da súa actividade que no puramente artístico. Así, é máis o espacio adicado ó intercambio de pareceres entre Miller e Eisner sobre o mundo da edición, o funcionamento das editoriais, dos estudios de artistas, sobre a relación do cómic co cine, sobre a censura, sobre técnica artística, etc., que o adicado a falaren das sús propias creacións.
Por proximidade xeracional e afinidade artística, un adoita a estar máis próximo ós plantexamentos de Miller. Sen embargo, o contrapunto de Eisner adoita resultar interesante nos máis dos casos, precisamente por aportar unha visión distanciada e paradóxicamente novedosa. Podería dicirse que, aportando un enfoque histórico, as opinións de Eisner veñen a matizar as percepcións dun Miller máis achegado á realidade actual.
Chama especialmente a atención a diferente visión que ambos amosan acerca da censura no cómic. A publicación da “Seducción do inocente” de Fredric Wertham, supuso a traslación do maccarthismo ó mundo da historieta americana e concluiu coa instauración da censura corporativa que supuña o Comics Code (inhabilitado de feito hai apenas uns anos). Miller mantén ó respecto posicións radicais, de repulsa e condena fronte a quen promoveu e apoiou aquelas actitudes. A postura de Eisner, que viviu e se viu afectado por aqueles feitos, ainda coincidindo na repulsa, resulta máis matizada e comprensiva.
Malia que o libro pode resultar demasiado extenso e un tanto repetitivo, a súa lectura proporciona abundante información sobre as técnicas gráficas que ambos autores empregan, o seu labor como homes de negocios ou as súas opinións sobre a relación entre cómic e cinema (imposible non estar dacordo coa posición de Miller, que denuncia o complexo de inferioridade e o servilismo fronte a Hollywood dos autores de cómic). E en calquera caso, sempre se poden atopar perlas como esta frase de Frank Miller: “hai un momento no que tes catorce anos, colles a túa navalla e tallas unha esvástica no pupitre do teu colexio. ¡Todd McFarlane entende ese tipo de mentalidade!”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario