Preguiza semella ser unha historia sobre o desaxuste que se produce ó vivir o vértixe da adolescencia nun contexto inaxeitado. Situada nunha pequena localidade estadounidense na que a vida transcurre lentamente, os mozos protagonistas ven como un contaxioso estado de coma dificulta o normal exercicio das inquedanzas proprias da súa idade (o sexo oposto, a música, a arela de superar o seu contorno inmediato), reducíndoos a un antinatural estado de preguiza.
A historia non só introduce deliberadamente elementos fantásticos ou esotéricos, fundamentalmente cun campo de limoeiros coma espazo fantasmagórico, senón que xoga ó cambio de personalidade entre os personaxes cuns xiros narrativos que lembran ó cinema de David Lynch. A obra non é, xa que logo, perfectamente explícita, anque si pon ó alcance do lector a información precisa para encher os ocos da trama.
A simplicidade do trazo de Gilbert “Beto” Hernández semella máis un imperativo do seu estilo gráfico que unha opción libremente escollida. Sen embargo, posúe a experiencia e o oficio precisos para encauzar e deixar fluir debidamente a historia. O resultado é unha obra de lectura agradable sempre que se esté disposto a aceptar a existencia dalgunha sombra de dúbida sobre os feitos narrados.
Ningún comentario:
Publicar un comentario