En Eu matei a Adolf Hitler (Astiberri, 2008) un asasino profesional recibe o encargo de matar a Hitler coa axuda dunha máquina do tempo. Elementos de xénero (thriller, ficción científica) que Jason descontextualiza para contar unha inesperada historia de amor. Tamén o estilo gráfico do autor provoca un contraste, unha sensación de afastamento. Figuras animais con sentimentos tan humanos como o desamor ou a inadaptación. A historia escapa a xéneros. Como todas as súas provoca unha sensación de melancolía, unha certa tristura non exenta dun sentido do humor que sobarda o irónico e chega a ser cáustico.
Narrativamente Jason controla absolutamente os tempos. Válese dos silencios, das olladas difícilmente interpretables dos seus personaxes, da plana monotonía dos seus encadres. Apela á complicidade do lector que coñece a súa obra. Toda esta parece tan idéntica formalmente como variada nos contidos. O que diversifica o semellante e unifica o diverso é o seu toque persoal, a pegada do autor, un sinais de identidade que non agradan a todo o mundo, pero conforman unha das obras máis xenuinas e orixinais do momento.
Entradas relacionadas
¿Por que fas isto?
Non me deixes nunca
Narrativamente Jason controla absolutamente os tempos. Válese dos silencios, das olladas difícilmente interpretables dos seus personaxes, da plana monotonía dos seus encadres. Apela á complicidade do lector que coñece a súa obra. Toda esta parece tan idéntica formalmente como variada nos contidos. O que diversifica o semellante e unifica o diverso é o seu toque persoal, a pegada do autor, un sinais de identidade que non agradan a todo o mundo, pero conforman unha das obras máis xenuinas e orixinais do momento.
Entradas relacionadas
¿Por que fas isto?
Non me deixes nunca
Ningún comentario:
Publicar un comentario