Todo o bo que lera sobre Stuck rubber baby (Dolmen, 2006) era certo. Considerando o moito e moi gabancioso que se ten escrito sobre a obra de Howard Cruse, probablemente non sexa preciso maior comentario. Entre os seus múltiples acertos destaca o de revestir de conxunto de vivencias persoais o que non deixa de ser un relato social e político sobre a intolerancia. Mantén ademáis o control emocional en todo momento, sen caer en excesos dramáticos e cun tratamento mesurado, anque non equidistante (cabe a equidistancia fronte o racismo e a homofobia?), do conflito social retratado. Por último, non se adoita dicir, probablemente polas moitas virtudes do texto, que Cruse é un estupendo debuxante, pouco atractivo nunha primeira achega, mais exemplar no empego de recursos para o aproveitamento da páxina.
Ningún comentario:
Publicar un comentario