Coa distancia dos anos, non estou seguro de cal foi o motivo polo que de neno desenvolvín unha afinidade cara o personaxe de Coloso. Se cadra foi simplemente que me gustou a súa apariencia metálica; ou se cadra o seu carácter inocente supuña para min un contraste agradable fronte a chulería testosterónica dun Lobezno co que nunca simpaticei. En calquera caso e malia ter tomado parte nas mellores etapas da franquicia mutante e ter sido fonda e agarimosamente definido por Chris Claremont, sempre tiven a sensación de que foi un personaxe relegado a un segundo plano dentro do contexto da Patrulla X. Para colmo, as súas escasas andainas en solitario nunca pasaron de mediocres, en boa medida polas propias características dos proxectos en cuestión. Así, o miniserial integrado no Marvel Comics Presents que protagonizou non podía dar moito de si por unha cuestión de formato, pese o voluntarismo de Ann Nocenti e Rick Leonardi. Por outra, o one-shot que se lle dedicou ó personaxe (coprotagonizado por Meggan, a súa compañeira en Excalibur) tivo como atracción principal, dada a mediocridade do guionista escollido, Ben Raab, os debuxos dun principiante Bryan Hitch.
Estirpe, a presente miniserie de cinco números, editada por Panini nun único tomo, non mellora os antecedentes. A historia tecida por David Hine parte dunha premisa discutible de seu (¿emparentar a Peter Rasputin a.k.a. Coloso co célebre Rasputín da Rusia zarista? ¿pode alguén buscar unha idea máis burda e comodona?) e é desenvolvida de xeito rutinario e indiferente cara a unha conclusión que non aporta nada ó personaxe. O debuxo de Jorge Lucas acusa unha excesiva rixidez e unha certa desorde na composición, mentres a utilización (gratuita, nos máis dos casos) de fondos fotográficos deixa un resultado confuso. A utilización de certos recursos de claroscuro lembran a Mike Mignola, debuxante con que Lucas debería evitar calquera comparación.
En conclusión, dado que a miña achega a este producto carecía do menor entusiasmo, constatar que existían motivos fundados para a miña prudencia resulta doblemente decepcionante.
Ningún comentario:
Publicar un comentario