¿Cantas historias se teñen contado a propósito da busca por parte dos nazis da arma definitiva no seu propósito de conquista de Europa? ¿De cantas actualizacións e revisións ten sido obxecto a figura do vampiro? Da combinación destes dous temas (¿os vampiros como arma definitiva dos nazis? ben, tampouco é tan doado) xurde Eu son lexión, miniserie escrita por Fabien Nury e debuxada por John Cassaday. Este proxecto foi promovido, xunto con outros varios, por DC comics e Les Humanoids conxuntamente, na procura dunha caste de media aritmética entre os comic-books norteamericanos e os álbumes europeos.
Para combatir os tópicos que están no cerne do seu relato, Nury emprega recursos diversos: unha narración fragmentaria, a correcta dosificación da información, un grande número de personaxes... En conxunto, a trama revélase como máis requintada do que podería parecer nun primeiro intre, o cal non deixa de agradecerse. É posible que se fose máis directa e non requerise unha atención considerable por parte do lector, a narración perdería grande parte do seu interese.
Pola súa banda, Cassaday confírmase sen dúbida como un dos mellores debuxantes do mercado americano actual. O seu estilo realista (que non chega a caer no burdo foto-realismo que practican outros autores), a coidada planificación de páxina ou os seus audaces encadres vense claramente favorecidos polo formato dos álbumes, de maior tamaño que o propio do mercado estadounidense. Mención aparte merece o labor de Laura Dupuy coas cores, autora que xa dera mostra dos seu talento xunto a Cassaday en Planetary.
Xa que logo, sen tratarse dunha obra imprescindible, si mantén o interese argumental ó tempo que articula un despregue gráfico de beleza indiscutible. O seguinte tomo será decisivo tanto no peche da trama coma no aproveitamento da potencialidade da serie.
Ningún comentario:
Publicar un comentario