Metralla

Son incapaz de enfrontarme a un cómic como Metralla de Rutu Modan sen contemplar o seu estilo gráfico como un handicap. É certo que a autora semella ser consciente das súas limitacións e, consecuentemente, tenta sacarlle o máximo partido ás súas habilidades, potenciando as cores e prescindindo das sombras, sen ir máis aló do que é capaz. Sen embargo, o seu trazo simplista en exceso resta expresividade ós seus personaxes ó tempo que os problemas de composición, de perspectiva e mesmo as desproporcións anatómicas dificultan a fluidez narrativa e fan que a lectura resulte abrupta en máis dunha ocasión.

Xa que logo, a forza desta obra reside no seu argumento. Entendo que construir unha historia que aborde, ainda que sexa como escenario, os frecuentes atentados que teñen lugar en Israel, pode ser un arma de doble filo. Por unha banda, ó interese que pode suscitarlle ó lector este asunto engádeselle a posibilidade de apelar á súa emotividade para facilitar a súa identificación cos feitos narrados. Por outra, unha aproximación pouco coidadosa conleva o risco de caer en maniqueísmos ou sensiblerías baratas. É nese terreo, na construcción da historia, onde os acertos de Modan son máis evidentes. A súa contención permítelle compoñer un relato envolvente, humano e sentimental que en nengún momento resulta artificioso ou afectado e que, por certo, culmina cun imaxinativo final.

Nen a autora de Metralla (pouco coñecida), nen o seu estilo gráfico, nen mesmo o contido da obra a configuran como un producto de viabilidade garantida. É por iso que a agradable edición de Sins Entido cobra un valor especialmente digno de mención.