Coido que non estrago nada se adianto que ¿Por que matei a Pierre? é unha historia sobre o abuso a menores. Vaia por diante que non adoito gostar deste tipo de historias, básicamente porque os dilemas que plantexan déixanlle ó lector pouca capacidade de elección. ¿Que actitude se pode manter fronte un caso de pederastia que non sexa a de noxo e rexeitamento? ¿Que retrato dun maltratador se pode levar a cabo que explique unha atrocidade tan inxustificable? É por iso que a miña achega a esta obra contaba con certas reservas.
Debo dicir que a vontade de Alfred e Olivier Ka de alonxarse do camiño doado é patente dende o inicio da historia, plantexada máis coma reconstrucción psicolóxica que coma narración pura. Os autores eluden con eficacia tanto a tentación dun dramatismo excesivo coma a descripción maniquea dos feitos, sen caer nunha equidistancia que tampouco semella posible ou desexable. Por outra banda, a figura da víctima preséntase como tal, pero o suficientemente enteira e complexa para non reclamar para si unha compaixón ou paternalismo excesivos. O equilibrio resultante semella complicado e, por tanto, meritorio.
Resulta especialmente salientable a constante procura de solucións gráficas orixinais, próximas á experimentación, como vehículo que permite a exteriorización da traxectoria interior do autor/protagonista. É precisamente esa busca de expresividade, traducida nunha utilización sensata e planificada de recursos narrativos, o que máis me fixo disfrutar da lectura desta obra.
Ningún comentario:
Publicar un comentario