As aventuras do Universo

Cada vez estou máis convencido de que se as xeralizacións son sempre complicadas no que á arte se refire, sono aínda máis cando do sentido do humor se trata. Sinto unha predilección polas historias humorísticas de Lewis Trondheim, especialmente polas que protagoniza este papagaio antropomórfico trasunto do autor, pero non sabería explicar por que. As miñas circunstancias era unha obra case pesimista e dun humor destructivo centrada no quefacer profesional do autor; A maldición do paraugas recuperaba, grazas ó formato de crónica, unha ollada máis suavizada e con tendencia a unha ironía algo máis amable; este As aventuras do Universo (Norma, 2007) combina episodios de cotidianía con reflexións metafísicas de andar por casa. Pero permanece sempre ese personaxe entrañable que supostamente é o proprio Trondheim, rosmón e desganado, cetrino, mordaz, de conducta gamberril ás veces, pueril e mesmo inxenuo outras. E con el veñen os lugares comúns da súa obra, as reflexións do día a día, a insalvable contradicción que deriva de aborrecer certos aspectos do mundo e sentirse incapaz de facer nada para mudalos, a vontade tantas veces frustrada de nadar contracorrente.

Dicía que gosto deste autor e das súas obras e non sabería explicar por que. Podería mesmo discutirse se algunhas das planchas que compoñen este álbum teñen un contido realmente humorístico. E porén, todas elas me fan sorrir e mesmo asentir con complicidade. Xa que logo, non me fagan moito caso, supoño que son iso que se chama “un incondicional”.

Entradas relacionadas
A maldición do paraugas