Apenas unhas semanas despois de ler Pílulas azuis, é probable que o mellor xeito de seguir coa obra de Frederik Peeters sexa cun traballo tan distanciado daquel como este RG: Riyad-Sur-Seine (Astiberri, 2007), onde a reflexión de corte biográfico e intimista en branco e negro se ve sustituida por un colorido e desprexuizado relato de xénero policiaco de vocación serial. Conxúrase o risco de repetir a fórmula de éxito o tempo que se confirma a versatilidade dun autor que xogou xa con outras formas de relato, dende a ciencia ficción ata o fantasía infantil. E agora coma entón, Peeters consegue ir máis aló do que serían meros exercicios de estilo; no canto de se recrear excesivamente nos tópicos do xénero, o autor suizo anteponlles a necesidade de contar unha historia nun escenario de vocación realista, e faino despregando os seus moitos recursos narrativos.
Este primeiro volume dunha serie de tres previstos constrúese a partir da figura protagonista, un Pierre Dragon do que non está claro se é personaxe convertido en guionista ou guionista convertido en personaxe. Todo o argumento semella concebido para dotalo de carisma e verosimilitude, ata o punto de quedaren desdebuxados o resto de secundarios: os compañeiros axentes, os superiores, os antagonistas, a parella actual e a ex-parella, así coma a súa filla. E pode dicirse que en boa parte o obxectivo se cumpre e Dragon consegue ser un personaxe interesante ainda que eu polo menos teño a sensación, a pesares da cantidade de boas críticas que obtivo esta obra, de que o conxunto se resinte un tanto do seu exceso de protagonismo e que este primeiro volume destaca máis polo que suxire de cara a un futuro que o que ofrece de seu.
Gráficamente, o labor de Peeters resulta tan impecable como adoita ser. Á relativa novidade que supón ver o seus lápices coloreados engádese unha estructura de páxina moi regular (que non repetitiva) e a habitual mestría do debuxante na caracterización dos personaxes. En conxunto, un traballo apreciable que probablemente irá a máis no futuro.
Entradas relacionadas
Pílulas azuis
Este primeiro volume dunha serie de tres previstos constrúese a partir da figura protagonista, un Pierre Dragon do que non está claro se é personaxe convertido en guionista ou guionista convertido en personaxe. Todo o argumento semella concebido para dotalo de carisma e verosimilitude, ata o punto de quedaren desdebuxados o resto de secundarios: os compañeiros axentes, os superiores, os antagonistas, a parella actual e a ex-parella, así coma a súa filla. E pode dicirse que en boa parte o obxectivo se cumpre e Dragon consegue ser un personaxe interesante ainda que eu polo menos teño a sensación, a pesares da cantidade de boas críticas que obtivo esta obra, de que o conxunto se resinte un tanto do seu exceso de protagonismo e que este primeiro volume destaca máis polo que suxire de cara a un futuro que o que ofrece de seu.
Gráficamente, o labor de Peeters resulta tan impecable como adoita ser. Á relativa novidade que supón ver o seus lápices coloreados engádese unha estructura de páxina moi regular (que non repetitiva) e a habitual mestría do debuxante na caracterización dos personaxes. En conxunto, un traballo apreciable que probablemente irá a máis no futuro.
Entradas relacionadas
Pílulas azuis
Ningún comentario:
Publicar un comentario