Á miña confesa predilección por Joann Sfar debo engadir a debilidade que sinto, dentro das súas creacións, polo Profesor Bell. Son tantos os arquetipos ós que apela este personaxe que a súa ascendencia se dilúe nunca multitude que participa no esencial da narrativa fantástica e policial do XIX, pero tamén dos pulp do século pasado ou da máis recente reconstrucción (ou deconstrucción) posmoderna daqueles mitos.
Os bonecos de Xerusalén, segunda entrega da serie, reúne os elementos que sostiñan o episodio anterior, O mexicano de dúas cabezas, isto é, unha intriga entre policial e esotérica conducida cun alento un tanto irracional e con mostras dun sentido do humor caústico e penetrante. Ó anterior engádese, neste capítulo, un dos temas recurrintes na obra de Sfar e que, tratándose dun relato cuia acción se traslada a Jerusalén, non podía permanecer ausente: a relixión. O conxunto é unha obra animosa e desmitificadora, na que a solemnidade de figuras fantasmais e demoníacas se ve corroída pola distancia irónica e cuio espíritu lembra por intres a outra obra esencial do mesmo autor, A mazmorra.
No aspecto gráfico, o traballo de Sfar presenta unha factura algo máis coidada do que adoita. O trazo inacabado e un tanto desleixado propio das súas creacións máis recentes contrasta coa liña precisa, estructurada e ben definida desta obra, máis convencional se se quere, pero tamén de lectura máis doada.
Ningún comentario:
Publicar un comentario