Daredevil: Cazadores

Os capítulos que compoñen a saga que chegou a nós co nome de Cazadores (Panini, 2009) demostran ata que punto Frank Miller foi quen de impoñer a súa visión de Daredevil sobre a historia do personaxe. Así, sen alterar unha orixe que, por cuestións de estilo da época, aparece reproducida prácticamente en cada número, Miller foi introducindo sucesivos elementos que achegarían a cabeceira aos lugares comúns da súa obra, ata conformar unha versión do personaxe que prevalecería sobre a orixinal.

Miller introduce agora a Stick, mentor de xuventude do personaxe, co mesmo propósito co que introduciu a Elektra no volume anterior. Ademáis de enriquecer o pasado de Daredevil vía retrocontinuidade, os dous personaxes contribúen á súa configuración como heroe tráxico, arquetipo reiterativo na obra posterior de Miller e certamente alonxado do acróbata desenfadado que fora ata entón. Ambos sérvenlle ademáis a Miller para dar entrada ao mundo das artes marciais, tamén recurrentes na súa obra. Chama a atención a solemnidade con que se trata nestes capítulos a figura do ninja, hoxe de seu material próximo á parodia. Afeitos como estamos á homenaxe nostálxica e á recuperación posmoderna (se é que non son unha mesma cousa) do cinema de samurais, Miller non pretendía outra cousa que un cruce frontal e directo entre dous xéneros populares, superheroes e artes marciais, nun pastiche que xa fora ensaiado por Marvel en diversas ocasións pero que agora parece funcionar, fóra de modas, por vez primeira.

Polo demáis, Miller demostra non ter menos personalidade como debuxante que como escritor. As súas páxinas, en perfecta combinación coas tintas de Klaus Janson, amosan un dominio narrativo aos seus 25 anos inalcanzable para moitos artistas despois de toda unha carreira.

Entradas relacionadas – Daredevil
Daredevil: Marcado pola morte - Elektra
Daredevil: Guerra de bandas

Entradas relacionadas – Frank Miller
Hard boiled
Give me liberty
Martha Washington goes to war