Historia de Cyann

A Historia de Cyann, saga en curso a cargo de Claude Lacroix e François Bourgeon, ten un extenso prólogo no seu primeiro álbum, A fontana e a sonda (Norma, 1995), no que se presentan os protagonistas do ciclo e se define o seu contexto, unha civilización futurista cuxa cultura se constrúe a partir do carácter sagrado da auga. Cyann móstrasenos coma unha moza individualista e indisciplinada que recibe unha encomenda relacionada coa súa condición de herdeira da dinastía gobernante, dando lugar á clásica encrucillada entre desexo e deber.

Bourgeon e Lacroix esquivan a que sería a enésima revisitación dun argumento tan clásico coma o camiño do heroe (a viaxe na que o protagonista consuma a súa misión e cumpre o seu destino) plantexando cada álbum coma unha disgresión do precedente. A viaxe de Cyann terá lugar pero seguindo un roteiro que non só non será o incialmente previsto, senón que vai mudando despois de cada estación. Así, o segundo álbum da saga, As seis estacións en Ilo (Norma, 1997) parte dun erro de cálculo no primeiro grande desprazamento para desviar o curso do relato dende o seu previsible itinerario inicial cara unha extensa persecusión entre dous enormes vehículos por un planeta descoñecido que lles vale aos autores para liquidar (metafóricamente) a práticamente todos os secundarios herdados da entrega anterior.

O terceiro álbum, Aïeïa de Aldaal (Norma, 2005) fai, en moitos sentidos, tabula rasa. Propón un novo mundo, coas súas novas reglas, e unha secundaria cuxa dialéctica coa protagonista marcará o desenvolvemento do relato. E mais outra vez, ese novo escenario e os seus personaxes pasan ao esquecemento no álbum seguinte, As cores de Marcade (Norma, 2008), ambientado nun outro mundo rexido por unha caste de capitalismo exacerbado, no que non hai lugar para a intimidade e toda interacción persoal ten significado económico. É a primeira vez en toda a saga na que atopamos unha certa vontade de facer metáfora social, aínda que imaxinamos que tamén este escenario pasará ao arquivo nunha eventual continuación.

Os continuos cambios de dirección sen que se enxergue un camiño narrativo declarado invitan a crer que a improvisación e as apetencias do momento priman sobre calquera planificación previa. Malia iso, a lectura destes álbums paga a pena aínda que só sexa para contemplar o magnífico labor escenográfico dun Bourgeon que crea paisaxes, construcións e maquinarias, flora e fauna, vestiarios e caracterizacións, cunha facilidade enganosa e que non desaproveita ningunha oportunidade de ofrecer ao lector mostras do seu asoballante dominio gráfico.