Will Eisner non disimula en absoluto as súas pretensións didácticas con esta novela gráfica de madurez na que leva a cabo unha recreación do personaxe de Fagin, o xudeu que acubillaba ós delincuentes xuvenís na dickensiana Oliver Twist.
A obra xurde coa inequívoca vontade de poñer en cuestión o estereotipo xudeu que a obra devandita recolle e transmite, e faino coas cautelas que cabería esperar dun autor da talla de Eisner. Lonxe de limitarse a lle dar a volta á tortilla, Fagin o xudeu (Norma, 2004) emprende o labor de desmitificación pola vía de enriquecer e contextualizar a biografía do personaxe. Se tras un clixé hai sempre unha simplificación, parece acertada a estratexia de cuestionalo construindo un personaxe complexo e cunha intensa traxectoria vital claramente mediatizada por condicionamentos sociais. Por outra banda, Eisner elude a tentación de beatificalo ou de ampararse nun determinismo igualmente simplista. O seu Fagin é un personaxe completo, coas súas virtudes e defectos e as contradiccións proprias de calquera persoa. A decisión, o xuízo moral, non veñen dados pola obra, senón que, pola contra, se trasladan ó lector.
Fagin o xudeu pode considerarse ademáis un traballo plenamente representativo da época final de Eisner, ó recoller varios dos tópicos temáticos proprios do conxunto da súa obra (a condición xudía, pero tamén o cuestionamento de certos estereotipos) e o destilado final da súa constante investigación e experimentación en canto as posibilidades da narrativa gráfica. A integración directa das imaxes na páxina sen a mediación (agás poucas excepcións) de viñetas ou mesmo de bocadillos (que aparecen desdebuxados), longamente reivindicada por Eisner, confírmase, coa súa espléndida execución, coma unha opción tan válida e suxerente como pouco utilizada no medio. O uso de tonos ocres (no canto dun branco e negro puro) pode resultar máis discutible, anque confire unidade ó conxunto e pode considerarse axeitado ó enfoque da narración.
En definitiva, este Fagin é outra demostración de que Eisner mantivo o pulso, a fe no medio e o espírito combativo ata o final da súa carreira.
Entradas relacionadas
Contrato con Deus
A obra xurde coa inequívoca vontade de poñer en cuestión o estereotipo xudeu que a obra devandita recolle e transmite, e faino coas cautelas que cabería esperar dun autor da talla de Eisner. Lonxe de limitarse a lle dar a volta á tortilla, Fagin o xudeu (Norma, 2004) emprende o labor de desmitificación pola vía de enriquecer e contextualizar a biografía do personaxe. Se tras un clixé hai sempre unha simplificación, parece acertada a estratexia de cuestionalo construindo un personaxe complexo e cunha intensa traxectoria vital claramente mediatizada por condicionamentos sociais. Por outra banda, Eisner elude a tentación de beatificalo ou de ampararse nun determinismo igualmente simplista. O seu Fagin é un personaxe completo, coas súas virtudes e defectos e as contradiccións proprias de calquera persoa. A decisión, o xuízo moral, non veñen dados pola obra, senón que, pola contra, se trasladan ó lector.
Fagin o xudeu pode considerarse ademáis un traballo plenamente representativo da época final de Eisner, ó recoller varios dos tópicos temáticos proprios do conxunto da súa obra (a condición xudía, pero tamén o cuestionamento de certos estereotipos) e o destilado final da súa constante investigación e experimentación en canto as posibilidades da narrativa gráfica. A integración directa das imaxes na páxina sen a mediación (agás poucas excepcións) de viñetas ou mesmo de bocadillos (que aparecen desdebuxados), longamente reivindicada por Eisner, confírmase, coa súa espléndida execución, coma unha opción tan válida e suxerente como pouco utilizada no medio. O uso de tonos ocres (no canto dun branco e negro puro) pode resultar máis discutible, anque confire unidade ó conxunto e pode considerarse axeitado ó enfoque da narración.
En definitiva, este Fagin é outra demostración de que Eisner mantivo o pulso, a fe no medio e o espírito combativo ata o final da súa carreira.
Entradas relacionadas
Contrato con Deus
Ningún comentario:
Publicar un comentario