A relación do ser humano coa natureza é contradictoria. Por unha banda forma irremediablemente parte dela; pero por outra, é o único ser vivo capaz de tomar distancia suficiente como para opoñérselle abertamente. Para escenificar esta confrontación en termos narrativos nada mellor que encarnar a natureza nun ser vivo e convertir o dó entre home e animal nun espello que reflicte algún aspecto da condición humana, dende as reminiscencias relixiosas de Moby Dick á ollada mórbida de Tiburón.
O primeiro tomo da serie Seton (Ponent Mon, 2007), biografía do naturalista norteamericano Ernest Thompson Seton levada a cabo por Yoshiharu Imaizumi e Jiro Taniguchi, participa desta tradición. A historia toma un episodio de xuventude, posteriormente literaturizado polo propio Seton, no que se relata o asedio e caza de “O Rei”, un exemplar extraordinario de lobo. Inicialmente, a narración semella funcionar como metáfora do enfrontamento entre a racionalidade humana e os instintos da besta, exacerbados ata o punto de aparentar unha conducta intelixente (e por tanto máxica ou demoníaca). Sen embargo, a trama péchase facendo ó animal partícipe dun rasgo de conducta tan humano coma o intelecto, a emotividade, o que se traduce nunha mensaxe ambivalente e un tanto indefinida.
Os debuxos de Jiro Taniguchi participan de boa parte dos rasgos de estilo proprios do manga xaponés pero cun acabado máis realista do habitual. A súa narrativa, áxil e efectista, compleméntase con paisaxes de inspiración aparentemente fotográfica, anque o suficientemente esvaídas para se integraren correctamente na páxina. En conxunto, unha obra correcta e de lectura amena.
O primeiro tomo da serie Seton (Ponent Mon, 2007), biografía do naturalista norteamericano Ernest Thompson Seton levada a cabo por Yoshiharu Imaizumi e Jiro Taniguchi, participa desta tradición. A historia toma un episodio de xuventude, posteriormente literaturizado polo propio Seton, no que se relata o asedio e caza de “O Rei”, un exemplar extraordinario de lobo. Inicialmente, a narración semella funcionar como metáfora do enfrontamento entre a racionalidade humana e os instintos da besta, exacerbados ata o punto de aparentar unha conducta intelixente (e por tanto máxica ou demoníaca). Sen embargo, a trama péchase facendo ó animal partícipe dun rasgo de conducta tan humano coma o intelecto, a emotividade, o que se traduce nunha mensaxe ambivalente e un tanto indefinida.
Os debuxos de Jiro Taniguchi participan de boa parte dos rasgos de estilo proprios do manga xaponés pero cun acabado máis realista do habitual. A súa narrativa, áxil e efectista, compleméntase con paisaxes de inspiración aparentemente fotográfica, anque o suficientemente esvaídas para se integraren correctamente na páxina. En conxunto, unha obra correcta e de lectura amena.
Ningún comentario:
Publicar un comentario