S

S pertence a esa estirpe de historias na que a biografía individual participa da biografía colectiva, de xeito que un testemuño familiar, neste caso anecdótico e apenas relevante alén da familia implicada, convírtese en reflexo de como afectan os grandes acontecementos históricos á xente normal. S é tamén unha historia de historias, a exposición de feitos que foron previamente narrados e cuias contradiccións poñen de manifesto a ineludible interposición do narrador e os seus propósitos. S é un relato sinxelo, capaz de sobrepoñerse á linealidade que impera noutros campos sen facer do súa propria estructura o cerne da narración. Non busca provocar nen facer alarde dunha complexidade vacua, simplemente respeta ó lector ata o punto de esperar del unha correcta interpretación dos seus recursos. Tampouco se recrea na gravedade nen pretende deixar constancia da súa trascendencia. Pola contra, acada unha complicada síntese entre o cotián e o excepcional.

É difícil expresar a sensación que provoca a lectura desta obra. Un simple folleo das súas páxinas permite advertir que o seu autor, Gipi, ten unha indiscutible capacidade para crear beleza cos seus pinceis, beleza que, por máis que se subordina á narración dunha historia, termina por ser un factor esencial daquela. Xa que logo, a ledicia sensorial que transmiten as imaxes supón o éxito de Gipi non só como ilustrador, senón como narrador ou simplemente autor. E, en definitiva, o que un pode dicir ó respecto resulta válido sempre que se poida interpretar por quen o lea como unha invitación a achegarse a esta obra e desfrutar todo o que de fermoso hai nela.