Palomar (Vol. I)

Comparar a obra de Beto Hernández coa do seu irmán Jaime non deixa de ser arbitrario. Sen embargo, resulta interesante comprobar ata que punto nos atopamos ante dúas versións dun imaxinario compartido, tan próximas en certos aspectos como lonxanas noutros. Sendo a mesma a realidade retratada, a versión de Jaime Hernández en Locas parte dun cóctel excesivo e estrafalario (enxeñería prosolar, dinosauros, loita libre, música de garaxe) para ir derivando progresivamente cara un costumismo punk, menos extravagante nas formas pero máis intenso no emocional. Curiosamente, o punto de destino de Jaime achégase ó punto de partida de Beto en Palomar, no que esa mesma realidade fronteiriza se presenta na súa versión máis rural, espida e realista.

Ainda que a maior parte das historias que compoñen este primeiro volume recopilatorio editado por La Cúpula xiran en torno ó personaxe de Luba, parece clara a intención de Beto de darlle á obra un protagonista colectivo. As historias funcionan por acumulación, a medida que se avanza os personaxes van adquirindo corpo, moldeados pola ollada do autor, capaz de ser afectiva, humorística e comprensiva sen caer na compaixón, no folclorismo ou nun paternalismo moralizante.

Tamén no aspecto gráfico o traballo de Beto resulta incuestionable. O seu debuxo é directo e intuitivo, a metade imprescindible dun relato que pode considerarse hoxe, vinte anos despois da súa publicación orixinal, un clásico.

Entradas relacionadas – Beto Hernández
Preguiza

Entradas relacionadas – Jaime Hernández
Locas 1
Locas 2
Locas 3