É probable que a proposta do "24-hour comic" de Scott McCloud sexa máis interesante coma reto e coma invitación aos autores de BD de poñerse a proba que polos resultados que poida ofrecer. Someterse a realizar un cómic completo, sen ningún traballo previo, en 24 horas, implica levar aos límites as propias capacidades tanto de planificación coma de execución, ademais de constituir un auténtico test de resistencia física e supoño que tamén psicolóxica.
Corazón de tormentas (Polaqia, 2006) de David Rubín é o resultado da participación do historietista ourensán, durante as Xornadas de Banda Deseñada de Ourense do ano 2005, nunha experiencia que adaptaba o reto de McCloud baixo o nome de BD 24 x 24 e na que tomaron parte autores como Sergio Covelo, Miguel Fernández ou Jordi Pérez Estévez. Rubín non só foi quen de completar unha obra de 24 páxinas cumprindo con todos os requisitos da proba, senón que o resultado, considerando as limitacións impostas, difícilmente podería mellorarse.
En Corazón de tormentas atopamos boa parte dos lugares comúns da obra do seu autor: arquetipos heroicos, alento mitolóxico, sentido dramático, émocións exacerbadas... Afeito ás esixencias da narrativa breve, Rubín caracteriza os seus personaxes con urxencia e introduce inmediatamente ao lector no texto. A partires dun argumento sinxelo, co seu característico trazo áxil e cunha planificación e distribución simplemente funcionais, o autor revisa os seu propio imaxinario en condicións creativas adversas, ofrecendo unha nova mostra da súa persoal voz. Coma conclusión apresurada e acientífica, poderiamos dicir que no contexto creativo sinalado, coma na escritura automática ou na asociación de ideas, o autor non ten outra opción que botar man do que leva dentro. E efectivamente, o que abrolla neste caso é puro Rubín.
Entradas relacionadas
Uxío Novoneyra: A voz herdada
Uxío Novoneyra: A voz herdada
Ningún comentario:
Publicar un comentario