luns, agosto 21, 2006

Ex Machina: estado de emerxencia



Brian K. Vaughan é o creador e guionista da que considero unha das mellores series do momento: Y, o último home, á que xa me teño referido aquí en diversas ocasións. Ainda que acumula xa unha producción cuantitativamente considerable, a súa popularidade deriva esencialmente de dúas series máis ademáis da mencionada: a sobrevaloradísima Runaways e a que agora nos ocupa, Ex Machina.
Ex Machina é un deses productos tan frecuentes na actualidade que pretenden trascender o xénero superheroico sen alonxarse excesivamente del. Protagonizada por Mitchell Hundred, que outrora fora o único superheroe do Nova Iorque post 11-S e que agora colga as botas para asumir a alcaldía da cidade, a serie enfronta dous xeitos contrapostos de procurar o ben e impartir xustiza: a vixiancia enmascarada fronte a decisión política.
Trátase, como se pode intuir, dunha premisa interesante e que ben levada pode dar moito de si. Non embargantes, os cinco capítulos que contén este tomo que ven de publicar Norma ó prezo abusivo ó que nos ten afeitos, ofrecen apenas espacio para presentar ós personaxes (hai un nutrido grupo de secundarios que presumiblemente irán asumindo protagonismo a medida que transcurran os capítulos), contextualizar a súa traxectoria e sentar as liñas mestras da trama. A funcionalidade do argumento utilizado como fío conductor fai que a súa complexidade e interese diminúan. Así, a morte de varios funcionarios do servizo de quitaneves válelle de pretexto ó autor para presentar a relación entre os tres implicados na aventura superheroica do protagonista; pola súa banda, a polémica que suscita a exposición dunha obra de arte serve para amosar o carácter da becaria Journal Moore, bastante alonxado do que marcan os clichés. O resultado final pode considerarse satisfactorio en tanto que establece uns bos alicerces de cara ó futuro.
No apartado gráfico, Tony Harris desenvolve un labor efectivo e exento de artificiosidade, ainda que o abuso dos modelos fotográficos conduce, en momentos determinados, a un estatismo excesivo.

Ningún comentario: