
Un lector pouco informado que atopase un exemplar de Fashion beast (Panini,
2013) nunha libraría pensaría, con toda probabilidade, que se trata dun cómic
de Alan Moore, no mesmo sentido en
que V de Vendetta, Watchmen ou The League of Extraordinary Gentlemen son cómics de Alan Moore. Sen embargo, os lectores
medianamente informados (se cadra estou trabucado, pero coido que son maioría,
cando menos entre os que visitan puntos de venda especializados) saben que isto
non é exactamente así. Coma outras obras publicadas pola editora norteamericana
Avatar Press (Alan Moore’s Magic Words
ou The Courtyard, por exemplo),
estamos perante unha adaptación á banda deseñada dun traballo que non foi
concibido inicialmente como tal por parte do escritor británico. Neste caso, trátase
do guión dun proxecto cinematográfico que o egrexio Malcom McLaren lle encargou a Moore
contra finais dos 80, que nunca chegaría a rodarse, e que agora chega a nós
convertido nun cómic serial de 10 números. Agora ben, contradicindo o que
rotundamente anuncian as capas do cómic, tanto na súa edición orixinal coma
especialmente na edición española, os autores deste
cómic non son Moore e McLaren (“de Sex Pistols”, como enfaticamente lembra a cuberta de Panini), que serían os creadores do
texto que o inspira, senón Anthony Johnston,
responsable da “adaptación secuencial” (?) e o debuxante Facundo Percio, encargado do apartado gráfico.
Coido que axuda a comprender este relato lembrar que foi na época da que data este proxecto, entre finais dos
80 e principios dos 90, cando tivo lugar o
auxe internacional das supermodelos. Mulleres como Claudia Schiffer, Naomi
Campbell, Linda Evangelista ou Cindy Crawford invadían revistas,
vallas publicitarias e espazos de ocio, traendo tras de si un mundo de
desfiles, beleza, glamour e tamén descubrindo
a uns deseñadores que reclamaban para si a condición de artistas. A música poñíaa George Michael. Axiña
chegaron as primeiras sátiras que se cebaban na frivolidade, impostura e
vaidade deste mundiño, aínda que reflectían tamén unha inconfesable fascinación
polo mesmo. Prêt-a-Porter, filme
pouco afortunado de Robert Altman, podería ser paradigma desta tendencia.
E é neste contexto cando, seica, Malcom
McLaren lle encomenda a Alan Moore
a o guión para unha fita ambientada no mundo da moda.
O resultado, Fashion beast, é un
conto de fadas escuro, ambientado nunha sociedade temerosa do holocausto
nuclear que vive sometida ao ditado das tendencias estéticas. Protagonizan o
relato dous mozos que buscan o triunfo, ela como modelo, el como deseñador. Atoparano,
cada un ao seu xeito, mais con significados ben distintos. Mentres que o éxito
dela é só individual e confirma as relacións de poder vixentes (a ditadura do
deseñador Celestine), o suceso del cuestiona o poder establecido e trae consigo
a liberación popular. Adivíñanse xa nesta trama algúns elementos característicos
da escrita de Moore daqueles anos: a
descrición dunha sociedade acovardada pola ameaza da bomba que é case unha cita
de Watchmen, unha chamada á revolta
popular que conecta directamente con V de
Vendetta e a configuración dun escenario sinistro e abafante que ben
podería sintetizar as semellanzas entre estes dous títulos capitais. Non se
pode deixar mencionar unha certa inxenuidade de fondo, que se cadra sorprenderá
aos coñecedores do Moore máis
descrido, pero que non deixa de estar en consonancia co ton de fábula que
preside a narración e que vén confirmado por unha posta en escena
deliberadamente artificiosa.