Pepo Pérez, coñecido na blogosfera polo seu estupendo blog Con C de Arte, é tamén un excelente debuxante que ten traballado como ilustrador para varias revistas (Rock de Lux, Volumen) e publicado cómics como Sangre (precuela da miniserie Xaque Mate para a extinta liña Laberinto de Planeta) ou as dúas entregas de O veciño (Astiberri, 2004 e 2007) en colaboración con Santiago García.
O veciño supón a enésima revisión da figura do superheroe, desta volta dende unha sensibilidade de BD europea. García e Pérez penetran no hermético universo das convencións superheroicas mediante un emisario tan significado do noso mundo coma una estudante de oposicións, figura que nos resulta tan familiar coma allea aos USA, homeland dos superheroes. A interacción entre este personaxe, que noutras circunstancias sería carne de slice of life, e un superhome emprégase a modo de crossover, isto é, coma colisión entre dous universos irreconciliables con fins irónicos. O resultado é previsiblemente devaluador, é dicir, unha realidade alternativa na que os superheroes perden a carteira e os supervillanos que a atopan petan na porta no canto de tirala abaixo. Hai referencias (básicamente a Superman), homenaxes (a Kirby, o máis obvio) e apelacións aos lugares comúns dos xéneros implicados.
No segundo volume apóstase polos personaxes e as súas relacións persoais deixando atrás, en grande medida, o diálogo entre xéneros. Coa loubable pretensión de non repetírense, os autores privan aos personaxes da andamiaxe argumental que os sostivera ata ese punto. O traxecto desemboca nun twist final que non termina de funcionar e que representa o fracaso das boas intencións dos autores.
Se hai algo que permanece nos dous volumes é o estupendo labor gráfico de Pérez, magnífico narrador e posuidor dun trazo urxente e vigoroso que o vencella á mellor tradición da BD europea.
Ningún comentario:
Publicar un comentario