Next Men 3

Un grupo de rapaces con facultades extraordinarias foxe da sinistra corporación que os creou. Non me refiro aos Next Men de John Byrne senón a DNAgents, a cabeceira creada en 1983 por Mark Evanier e Will Meugneot. As semellanzas entre ambos títulos non rematan aí xa que, como Byrne, Evanier e Meugneot preferiron desenvolver o seu proxecto á marxe das grandes editoras norteamericanas (publicarían a súa obra en Eclipse Comics), co propósito de conservaren o copyright das súas creacións. Se aquela cabeceira é lembrada hoxe con certa nostalxia é, ademais de polos seus modestos achados, pola súa contribución ao proceso de construción dunha alternativa autorial ao cómic comercial norteamericano. Alternativa á que Byrne se sumaría anos máis tarde, nos primeiros 90, con Next Men.

Máis que unha inspiración directa, as semellanzas entre un e outro título indican que Byrne non foi excesivamente orixinal na súa proposta, senón que se limitou a combinar unha serie de tópicos narrativos habituais das distopías futuristas cos propios do tebeo superheroico. A mesma premisa inicial, na que un grupo de rapaces caen ao mundo real dende o contorno idílico ("o invernadoiro") no que foron criados, remite á expulsión de Adán e Eva do Paraíso, outro tropo narrativo que ten sido revisado en innumerables ocasións. As connotacións bíblicas do relato son aínda máis claras á altura deste terceiro tomo da serie (Norma, 2014), no que a os protagonistas deberán confrontar unha serie de problemas derivados da súa conduta sexual. Afeitos a unha sexualidade puramente gozosa e irresponsable, os protagonistas aprenderán que no mundo real o sexo trae consigo consecuencias non desexadas. A máis obvia, a fecundación, mais tamén a transmisión venérea do seu estigma, é dicir, da condición de criaturas extraordinarias mais tamén anómalas. Fóra do Edén, o pecado. O embarazo dunha das protagonistas e a transformación, por contaxio sexual, dunha humana nunha criatura superpoderosa (e fóra de control) centrarán as novas aventuras dos Next Men, que Byrne comezou a organizar en arcos argumentais de catro capítulos: Fe, Poder e Mentiras.

Como adoita acontecer cando se prolonga un argumento aparentemente concibido para ser breve, o relato comeza a dispersarse á altura deste terceiro volume. Os personaxes, probablemente a mellor baza de Byrne ata o momento, pasan a un segundo plano para darlle preferencia ás diversas peripecias que o autor foi tecendo. En primeiro lugar, unha reedición do ciclo de Fénix Escura (poder-corrupción-caída) cunha secundaria coma protagonista. Byrne aproveitaría este ciclo para introducir fugazmente a algúns personaxes que naqueles anos compartían liña editorial cos Next Men en Dark Horse: Hellboy, Concrete, Monkeyman & O'Brien. O seu papel sería puramente anecdótico. A narración iría in crescendo ata desembocar nun complot para asasinar o Presidente norteamericano, un dos viláns da serie, na que os Next Men se verán involucrados. O clímax virá acompañado dun twist final, unha revelación coherente e ben deseñada que devolve o título ao seu carril central antes de ser bruscamente interrompida. Como xa mencionamos, a continuación tardaría 15 anos en chegar, pero a presente edición de Norma reducirá ese oco a apenas uns meses.

Entradas relacionadas
Next Men 1
Next Men 2