Berlín: cidade de pedras

Poucos eventos históricos teñen sido tan visitados pola ficción como o nazismo, tanto que cabe preguntarse se o filón estará xa esgotado (semella que non, visto que os produtos seguen a proliferar) ou se chegará a esgotarse algún día. En Berlín: cidade de pedras (Astiberri, 2005) Jason Lutes achégase ao período histórico inmediatamente anterior ao ascenso ao poder do nacionalsocialismo. Xa que logo, a súa non é unha aproximación ao nazismo como etapa histórica, senón unha análise da súa natureza coma corrente política a partires das condicións sociais que o favoreceron.

É obvio que estamos ante calquera cousa menos unha tarefa sinxela e o plantexamento de Lutes así o revela. Aspectos como a extensión do relato (do que éste é só o primeiro tomo) ou o reparto do protagonismo entre un elenco de personaxes amplio e diverso non parecen ser froito dunha elección do autor, senón as opcións únicas que posibilitan un certo rigor na súa achega. De feito, a súa narración é frontal e nada artificiosa, clásica en moitos sentidos, perfectamente sustentada na sobriedade que caracteriza ao seu estilo gráfico.

Rematado este primeiro tomo, os personaxes fican presentados e ás tramas quédalles, ou iso parece, un longo camiño por percorrer. Pero non podemos dicir que este primeiro volume sexa apenas introductorio. Ademáis de contextualización e caracterización de personaxes hai nel percorrido histórico e desenvolvemento de caracteres, un relato que bota a andar e deixa con ganas de máis.