A experiencia dinos que naqueles cómics nos que Alan Moore aparece acreditado como simple argumentista e con algún outro autor como guionista a súa ascendente sobre o resultado final adoita ser escasa. Este primeiro volume recopilatorio da miniserie Terra Obscura (Norma, 2010) confirma esta impresión. Non se trata de manter a Moore nun nimbo reverencial, senón simplemente de constatar que o que os créditos suxiren atopa a súa correspondencia no texto: apenas se albiscan nesta historia os elementos formais ou materiais que caracterizan a escrita do de Northampton. Debemos pensar, xa que logo, que foi Peter Hogan, que escribira o mítico Robo-Hunter para 2000 AD a principios dos 90, o principal responsable de desenvolver o microuniverso redivivo que Moore recuperara anos antes na cabeceira de Tom Strong. Naquela historia, os antigos personaxes da editorial Nedor, agora libres de dereitos, volvían á acción tras décadas nunha caste de animación suspendida, no que constituía unha metáfora do seu propio devir editorial. A presente miniserie pretende ser continuación daquela trama, asentando a aqueles heroes nun mundo que cambiou moito durante a súa ausencia.
Este labor de posta ao día, que inclúe a actualización de uniformes, a transmisión de legado heroico entre personaxes e probablemente tamén unha tabula rasa no seu perfil psicolóxico, lévase a cabo cunha historia lineal e sinxela como pretexto, netamente superheroica, probablemente superheroica de máis para Moore. Hogan válese destes S.M.A.S.H. (nome orxinal do supergrupo que se perde na tradución) para articular un discurso retro e presidido por unha ollada limpa e unha pulsión aventureira coincidinte coa que atopamos noutras series da liña ABC, como a propia Tom Strong ou Top 10: The Forty Niners. O resultado desta primeira miniserie que Norma recolle nun tomo único ten moito de punto de partida malia que, polo de agora, só foi desenvolvido nun arco posterior que sairá axiña.
Yanick Paquette asina uns lápices, ben secundados por Karl Story nas tintas, aos que se lles poden poñer poucos peros, agás constatar a súa evidente débeda con Adam Hughes e Terry Dodson, e con Kevin Nowlan na definición facial dos personaxes.
Entradas relacionadas
Tom Strong 2
Este labor de posta ao día, que inclúe a actualización de uniformes, a transmisión de legado heroico entre personaxes e probablemente tamén unha tabula rasa no seu perfil psicolóxico, lévase a cabo cunha historia lineal e sinxela como pretexto, netamente superheroica, probablemente superheroica de máis para Moore. Hogan válese destes S.M.A.S.H. (nome orxinal do supergrupo que se perde na tradución) para articular un discurso retro e presidido por unha ollada limpa e unha pulsión aventureira coincidinte coa que atopamos noutras series da liña ABC, como a propia Tom Strong ou Top 10: The Forty Niners. O resultado desta primeira miniserie que Norma recolle nun tomo único ten moito de punto de partida malia que, polo de agora, só foi desenvolvido nun arco posterior que sairá axiña.
Yanick Paquette asina uns lápices, ben secundados por Karl Story nas tintas, aos que se lles poden poñer poucos peros, agás constatar a súa evidente débeda con Adam Hughes e Terry Dodson, e con Kevin Nowlan na definición facial dos personaxes.
Entradas relacionadas
Tom Strong 2
Ningún comentario:
Publicar un comentario