En silencio (Diábolo, 2014), primeiro título traducido ao castelán da francesa Audrey Spiry, transcorre nunha única xornada na que unha parella leva a cabo unha actividade de deporte de montaña, un descenso fluvial en compañía dunha familia e un guía. A obra, que optou ao premio ao Mellor Álbum en Angoulême 2013, forma parte desa familia de relatos nos que un ou máis personaxes de exacción urbanita se enfrontan directamente á Natureza. O tópico di que neste contacto co natural as necesidades máis elementais do individuo (a integridade física ou mesmo a vida) pasarán a un primeiro plano, o que axudará a tomar conciencia da dimensión real das súas outras preocupacións, sociais e propias da vida moderna, conducindo a algún tipo de aprendizaxe. Spiry cumpre con exactitude este esquema, cunha protagonista, Juliette, que sairá reforzada psicoloxicamente tras un descenso polo río tan accidentado coma didáctico. O relato acóllese, xa que logo, a esa ollada entre exotizante e totémica, que relaciona a Natureza co inefable e fai dela unha caste de mestra de vida, que corrixe cunha mestura de severidade e paternalismo as nosas veleidades pequeno-burguesas. O desenvolvemento gráfico xoga un papel fundamental, xa que a autora pretende transmitir a través del o conxunto de sensacións físicas que os protagonistas experimentan no contorno natural, que será o que os conduza á súa transformación persoal. De feito, a obra semella concibida a partires da súa elaborada aposta gráfica, un debuxo pictórico e colorista que consegue constituír de seu unha experiencia sensorial para o lector ata converterse no mellor argumento a prol da obra.
mércores, novembro 26, 2014
En silencio
En silencio (Diábolo, 2014), primeiro título traducido ao castelán da francesa Audrey Spiry, transcorre nunha única xornada na que unha parella leva a cabo unha actividade de deporte de montaña, un descenso fluvial en compañía dunha familia e un guía. A obra, que optou ao premio ao Mellor Álbum en Angoulême 2013, forma parte desa familia de relatos nos que un ou máis personaxes de exacción urbanita se enfrontan directamente á Natureza. O tópico di que neste contacto co natural as necesidades máis elementais do individuo (a integridade física ou mesmo a vida) pasarán a un primeiro plano, o que axudará a tomar conciencia da dimensión real das súas outras preocupacións, sociais e propias da vida moderna, conducindo a algún tipo de aprendizaxe. Spiry cumpre con exactitude este esquema, cunha protagonista, Juliette, que sairá reforzada psicoloxicamente tras un descenso polo río tan accidentado coma didáctico. O relato acóllese, xa que logo, a esa ollada entre exotizante e totémica, que relaciona a Natureza co inefable e fai dela unha caste de mestra de vida, que corrixe cunha mestura de severidade e paternalismo as nosas veleidades pequeno-burguesas. O desenvolvemento gráfico xoga un papel fundamental, xa que a autora pretende transmitir a través del o conxunto de sensacións físicas que os protagonistas experimentan no contorno natural, que será o que os conduza á súa transformación persoal. De feito, a obra semella concibida a partires da súa elaborada aposta gráfica, un debuxo pictórico e colorista que consegue constituír de seu unha experiencia sensorial para o lector ata converterse no mellor argumento a prol da obra.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Ningún comentario:
Publicar un comentario