As olivas negras

Alégrome de ter lido dunha sentada os tres primeiros volumes d’As olivas negras de Sfar e Guibert, ¿Por que esta noite é diferente a outras noites? (Kraken, 2007), Adan Harishon (Kraken, 2007) e Non comerás o cabritiño no leite da súa nai (Kraken, 2008). E é que Joann Sfar, fiel ó seu estilo xenuino, fai avanzar a narración torrencialmente, engadindo tramas e personaxes, abrindo máis e máis camiños sen deixar nengún pechado. Conclúe o terceiro tomo e non só a historia non chega ó seu final senón que mesmo un ten a sensación de que a narración se atopa ainda pouco máis aló dos preliminares.

Outro rasgo típico de Sfar, esta vez temático, a omnipresencia do xudaísmo. Recunca o francés na revisión dos principios sobre os que se soergue a relixión xudía, desta volta cunha maior sutileza que na serie d’O gato do rabino ou que no proprio Klezmer. A aproximación é agora máis directa, menos irónica e cun humor que, sen desaparecer de todo, avanza soterradamente para ir aparecendo aquí e acolá.

Emanuel Guibert interpreta á perfección esta historia cun debuxo algo ríxido pero eficaz, correcto na caracterización e na ambientación. A narración, no canto de decaer, vai adquirindo interese. O final do terceiro tomo é tan abrupto coma o dos dous previos e, como aqueles, deixa con ganas de máis.

Entradas relacionadas – Joann Sfar
Klezmer: A conquista do leste
O gato do rabino: A bar-mitzva
O profesor Bell: O mexicano de dúa cabezas
O profesor Bell: Os bonecos de Xerusalén