xoves, marzo 19, 2009

W de Watchmen



Calquera que coñeza mínimamente o traballo do escritor gaditano Rafael Marín saberá da súa pública admiración cara Watchmen. Este feito, engadido á súa condición de autor de ciencia ficción, guionista de cómics e filológo e tradutor fan del a persoa idónea para levar a cabo unha aproximación á coñecida obra de Alan Moore e Dave Gibbons como a que contén W de Watchmen (Dolmen, 2009). O oportunismo da saída ao mercado desta obra, agora que a adaptación ao cinema a sitúa no centro do escenario, non debe levarnos a engano verbo da súa necesidade ou da consistencia do seu contido. Pola contra, unha obra tan vizosa en significados como Watchmen merece ser obxecto dunha revisión crítica fonda e rigorosa, probablemente máis exhaustiva ainda que a que ofrece Marín nas páxinas deste libro e non menos seria.

O libro aporta moitas e moi correctas ideas sobre Watchmen. Marín parte dunha necesaria contextualización, tanto no que atinxe ao intre histórico no que se produce a obra canto no tocante ao momento que vivía entón o mercado do cómic norteamericano. É tamén de agradecer a exposición da traxectoria previa dos autores, que adianta en certa medida o que ambos conseguirían con Watchmen. A partir de aí, Marín mergúllase na análise dunha obra de sistematización difícil. Pénsese na pluralidade de perspectivas desde as que se poden examinar as distintas liñas narrativas, os personaxes e os infinitos detalles que compoñen a trama. Pénsese no cruce de argumentos, no fragmentarismo e complexidade das voces narrativas (cómic dentro do cómic, documentación complementaria…) e como iso afecta á historia. Marín ordena ao seu xeito o caos das combinacións posibles e faino sen perder o interese e a amenidade. O seu resultado é tan apaixoante como probablemente o sería calquera outro. Como a propia obra, capa sobre capa, o gaditano apresenta un Watchmen coma feliz resultado dun amplio conxunto de factores: uns autores en estado de gracia compartindo un proceso creativo no que o resultado suma moito máis que as partes; un estimulante material de partida; un minucioso labor de planificación; un inspirado labor de improvisación; unha chea de afortunadas casualidades…

Agora que se fala tanto da dignificación do medio cómpre destacar que a consideración da banda deseñada seguirá a cuestionarse mentres non exista unha bibliografía crítica rigorosa que fundamente o que de valioso teñen as súas obras. Dende ese punto de vista, é de aplaudir tanto o traballo de Marín (autor doutros ensaios interesantes) coma a iniciativa de Dolmen editorial.

Entradas relacionadas
Watchmen

Ningún comentario: