Un mes, tres viñetas: Agosto 2016

A imaxe do escándalo de Frank "EVERYONE loves me" Cho

1 de agosto. The Chicho Terremoto affaire. Fiel ao meu costume de chegar tarde ás polémicas, descubro que Frank Cho deixou de traballar na serie de Wonder Woman, para a que DC lle encargara a elaboración das portadas alternativas, por "diferenzas creativas" co escritor da cabeceira, Greg Rucka. De acreditarmos na versión de Cho, Rucka andaría todo o día poñendo a feder o traballo do debuxante ata que chegou a pinga que encheu o vaso, unha imaxe na que á Princesa Amazona lle asomaban as bragas por debaixo do uniforme. Contemplade a imaxe, obviade o preocupante ángulo de 90º que describe a columna vertebral da Princesa Diana e xulgade vós mesmos. Século XXI e a lencería feminina segue a provocar guerras entre homes. Como en toda cuestión relevante hai que posicionarse e, mirade, eu non podo apoiar a un prenda que pensa que dicir "EVERYONE loves my Wonder Woman covers and wants me to stay. Greg Rucka is the ONLY one who has any problem with covers" é unha maneira digna de guindarlle bosta ao contrario. Quen queira degustar xenuíno despeito adolescente pode ler o resto da declaración de Cho aquí. Se cadra facer casus belli dunha porción mínima de braguiña resulta esaxerado, pero non é menos ridículo porfiar en que teña que verse e, en calquera caso, chamarlle censor a quen elimina este detalle é aplicarlle un concepto moi serio a un asunto insignificante. Algo, por certo, moi propio do noso tempo. Que queredes que vos diga, eu sonvos do #TeamRucka.

"Pablo" (Carlos Giménez) e "Carlos" (Víctor Mora) por Luis García

17 de agosto. I want  to do great things. "¡Es triste embrutecer así a la gente y embrutecerse uno al mismo tiempo!". Eis o berro dun tipo con pretensións. Estamos nos 70. Pablo, debuxante de profesión, vai cheo de facer cómics románticos. El quere ser un artista de verdade, crear unha obra "mordiente" e "corrosiva", remover conciencias. Cando lle vai co conto a Carlos, o tipo que lle escribe os guións, este responde con cinismo: "El señor quiere pagarse el lujo de la responsabilidad intelectual. Los principios hay que podérselos pagar". Deste xeito describe Love Strip, narración breve publicada na revista francesa Pilote no ano 1974, o panorama do cómic naquela altura: historietas alienantes ou fame. A denuncia cobra un sentido diferente cando descubrimos que quen asina o guión é Víctor Mora, o creador do que foi o cómic máis popular en España durante varias décadas, El Capitán Trueno. Recollía así o laio dunha xeración de autores que tentaron levar a banda deseñada máis aló do seu teito de cristal. Falaba tamén de de si mesmo? Probablemente. O guionista cínico ten o rostro do propio Mora e o debuxante idealista (despois baixará as orellas) é cagadiño a Carlos Giménez, autor da "mordiente" e "corrosiva" Paracuellos. Luis García, un debuxante dun virtuosismo asoballante, retratounos a ambos con exactitude fotográfica e uns anos máis tarde deixou o cómic aborrecido. Agora morreu Víctor Mora, que nos telexornais será identificado como pai do Capitán Trueno, o Jabato e mesmo o Cosaco Verde (e bo é), pero cuxa obra, como vemos, ía un chisquiño máis aló. Nas bibliotecas está para quen queira coñecela.

O Capitán Trueno por Ambrós (arquivo persoal de Carles Puigdemont)

19 de agosto. Todos temos un pasado. Carles Puigdemont dedicoulle un chío a Víctor Mora no día do seu pasamento no que se refería a el como "responsable de tantes emocions de la nostra infantesa de la mà del Capitán Trueno". O meu pai opina, máis polo seu carácter descrido que por un coñecemento íntimo do President, que se trata da típica declaración para quedar ben dun ghicho que ocupa un cargo, pero eu disinto. Se cadra si quería dar unha certa mostra de ecumenismo recoñecendo a un que fora militante do PSUC, pero polo demais, que necesidade tiña este perigoso arredista de amosar a súa simpatía por un personaxe, o Capitán Trueno, percibido por moitos como un símbolo do españolismo cando non unha icona franquista? Que outra cousa que non sexa a sinceridade e a fidelidade á propia infancia puido levalo a ceibar un chío máis propio dun Reverte que dun Louis Riel xerundense? E finalmente, por que non lle caeron coiazos tanto pola banda de Laíño (CUP, ERC) coma pola banda de Lestrobe (PP)? Por un atinado xuízo da figura de Mora, ferreño antifranquista, ou máis ben pola coñecida irrelevancia cultural da banda deseñada?