Teño a impresión de que os lectores nos resistimos a recoñecer que non entendemos algunha obra por medo a parecer parvos. A min non me queda outro remedio que asumir que non comprendín O gabinete chinés.
Debo matizar, a obra de Nancy Peña é plenamente comprensible no plano formal: o argumento está ben trazado e a execución gráfica resulta correcta. O gabinete chinés é unha historia de misterios, procuras e desencontros. Un mozo que abandona os seus estudos de mediciña e á súa noiva para investigar a pedra filosofal, un home que busca duplicar o seu amor de mocedade, un gabinete en cuias paredes poden verse reflectidas historias do pasado e do presente, unha casa laberíntica... Os presupostos son prometedores e aparecen proveitosamente envoltos nunha liña gráfica próxima á ilustración de contos infantiles. A conclusión da narración, aberta e un tanto críptica, resulta consecuente co tono onírico que preside todo o relato.
Pero, na miña opinión, o xogo de sombras que vale de vehículo á historia termina deixando acochado o sentido último da mesma, o seu propósito narrativo e, ó cabo, a intención da autora. Os ingredientes funcionan individualmente pero o conxunto non está á altura das expectativas creadas. Unha mágoa.
Debo matizar, a obra de Nancy Peña é plenamente comprensible no plano formal: o argumento está ben trazado e a execución gráfica resulta correcta. O gabinete chinés é unha historia de misterios, procuras e desencontros. Un mozo que abandona os seus estudos de mediciña e á súa noiva para investigar a pedra filosofal, un home que busca duplicar o seu amor de mocedade, un gabinete en cuias paredes poden verse reflectidas historias do pasado e do presente, unha casa laberíntica... Os presupostos son prometedores e aparecen proveitosamente envoltos nunha liña gráfica próxima á ilustración de contos infantiles. A conclusión da narración, aberta e un tanto críptica, resulta consecuente co tono onírico que preside todo o relato.
Pero, na miña opinión, o xogo de sombras que vale de vehículo á historia termina deixando acochado o sentido último da mesma, o seu propósito narrativo e, ó cabo, a intención da autora. Os ingredientes funcionan individualmente pero o conxunto non está á altura das expectativas creadas. Unha mágoa.
Ningún comentario:
Publicar un comentario