En 1990, ano en que se publica orixinalmente Hard boiled (Norma, 2008), Frank Miller era xa un dos autores estrela do mainstream norteamericano. O éxito acadado coa súa recreación do personaxe de Daredevil déralle creto abondo para que as grandes compañías non só lle permitiran acometer proxectos arriscados e de orientación adulta con personaxes da súa propiedade (Born again, Batman: The Dark Knight returns, Batman: Ano I, Elektra: Asasina), senón tamén para que estivesen dispostas a publicarlle obras máis persoais e de viabilidade comercial máis dubidosa (Ronin).
É probable que o ano 1990 veña marcado pola vontade de emancipación de Miller fronte a Marvel e DC, das que xa obtivera prácticamente todo o que poderían darlle en termos creativos. De 1990 é Elektra lives again, obra ríspeta na que Miller revisita os seus lugares comúns alonxándose do seu rexistro gáfico habitual e co consistente matiz das cores de Lynn Varley. De 1990 é tamén Give me liberty, o delirio distópico que debuxara Dave Gibbons. E de 1990 é Hard boiled, publicada, coma a anterior, nunha compañía independente tan significada como Dark Horse e na que contaría coa estimable cooperación aos lápices de Geoff Darrow.
Os anos confirman a Hard boiled coma unha obra interesante pero menor. Nela, Miller non ofrece argumento senón anécdota e, sobre todo, pulso narrativo. Prefigura, xa que logo, o que sería o seu seguinte paso como autor total, Sin City (cuxa miniserie inaugural sería publicada un ano máis tarde), sustituíndo a hiperbólica estilización dos tópicos de xénero negro por una apreciable intención satírica. O seu retrato dunha sociedade absurda, hiperviolenta e infantilizada demostra que Miller cría aínda daquela na posibilidade de contar ademáis de narrar. De feito, é Miller quen conta e Darrow, coas súas enormes viñetas e o seu obsesivo detallismo, é quen narra. O resultado é, en congruencia cos seus modestos propósitos, pura enerxía. Nin máis nin menos.
Entradas relacionadas - Frank Miller
2 comentarios:
Menos mal que, opr ser nativo de Lugo, puedo leerme tu blog y disfrutar las reseñas, jeje.
Gracias por la visita y enhorabuena por tu labor Siurellesca!
Publicar un comentario