Un ollo de vidro: Ex Machina: Abaixo co vello

venres, xaneiro 07, 2011

Ex Machina: Abaixo co vello

Ex Machina achégase paseniño ao seu final. Abaixo co vello (Norma, 2010), noveno e presumiblemente penúltimo volume da serie, introduce algún elemento que dá idea da inminencia do peche, mais tampouco pode dicirse precisamente que os acontecementos estén a precipitarse. Abren o tomo dous números autoconclusivos. O primeiro é apenas unha broma que se esgota na súa premisa: Mitchell Hundred fai un casting para seleccionar aos autores que escribirán un cómic protagonizado por el, o que é utilizado por Brian K. Vaughan e Tony Harris para moquearse de si mesmos metendo por medio a outros artistas. No segundo, pouco máis trascendente, recupérase unha historia do pasado da Gran Máquina para facer unha reflexión superficial sobre o custo ecolóxico da industria do cómic. Resultan agradecidos os lápices de John Paul Leon que, aínda que axeitándose ao estándar marcado por Harris, ofrece un resultado moito máis persoal e dinámico ca o do artista habitual e co-creador da cabeceira.

A seguir, o arco de catro números que dá título ao volume retoma o fío principal da serie e introduce algún modesto avance no seu argumento. A tal efecto, Vaughan recupera a figura do antagonista da Gran Máquina e imprime á trama un verniz de ciencia ficción que sorprende ao asomar por vez primeira a estas alturas da narración. Esteamos ou non perante unha solución improvisada de cara ao peche, a perda de fol do equipo Vaughan-Harris resulta máis que evidente e as posibilidades de salvar os mobles pasan necesariamente por lle dar á historia un final acaído. Axiña saberemos se son quen de superar ou non o reto.

Entradas relacionadas – Ex Machina
Ex Macina: Xogo sucio